Metoda Kinesiotapingu - Powięź

2017-01-26

METODA KINESIOTAPINGU część II (techniki powięziowe)

Nie trzeba już chyba tłumaczyć, że podczas ruchu powięź jak i mięsień odgrywają równolegle ważną rolę. Medycyna coraz częściej wskazuje na to, że wiele dysfunkcji motorycznych narządu ruchu jest wynikiem patologicznych zmian w obrębie powięzi. Bardzo często jest to wynik braku ruchu, zmian kompresyjnych w obrębie powięzi, mikro urazów, nadwyrężeń, bądź stereotypizacji ruchów w wyniku np. wykonywanej pracy, które prowadzą do zmian strukturalnych w jej obrębie. Hipokinezja i inne wcześniej wymienione czynniki wpływają na galaretowate struktury białkowe utkane elastyną, zmniejszając ich elastyczność wbudowując weń nadmiar kolagenu, bądź restrukturyzując ich architekturę w atypowy dla zdrowej tkanki konfigurację – densyfikacja.

Taka struktura powięzi zmienia i ogranicza jej ruchomość, co z kolei może powodować dolegliwości bólowe w jej obrębie oraz miejscach jej promieniowania, ograniczać ruchomość mięśnia, powodując funkcjonalne zaburzenia w trakcie ruchu, prowadzić do kompresji innych tkanek jak np. nerwy, naczynia krwionośne bądź limfatyczne, które nie tylko leżą pod nią/na niej ale również ją penetrują. O powięzi trzeba wiedzieć jeszcze jedno. Jest to niekończąca się sieć oplatająca wszystkie nasze organy, tkanki i struktury. Przenika w głąb mięśni i narządów naszego ciała. Dlatego zaburzenia w obrębie tej tkanki mogą powodować dysfunkcje narządów wewnętrznych takich jak wątroba, nerki czy żołądek. Dzieje się tak dlatego, ponieważ powięź jest nieskończona, a w dodatku jest nośnikiem informacji mechanicznych. Posiada mechaniczną pamięć będącą naturalnym zjawiskiem kompensacyjnym podtrzymującym homeostatyczny stan tkanek. Deformacja (skrócenie, pociągnięcie, rozciągnięcie etc.) powięzi w jednym miejscu, deformuje i kształtuje powięź w innym miejscu. Ponadto udowodniono, że w powięzi znajdują się zakończenia wolnych receptorów bólowych, a to z kolei w sposób bezpośredni może wpływać na formowanie się powięzi i w konsekwencji zmieniać postawę człowieka.

Wszystkie patologie, które dotykają powięź mają odzwierciedlenie w bólu, zaburzeniu naszej postawy i motorycznej dysfunkcji. Mogą zaburzać pracę narządów wewnętrznych oraz układu nerwowego, a w tym wszystkim nawet prowadzić do arytmii mięśnia sercowego! Wynika to z ról jakie powięź pełni w naszym organizmie. Można wymienić 4 najważniejsze: wcześniej już wspomniane przewodnictwo; postawa; opakowanie i ochrona.

Postawa - w klasycznym modelu kreowana przez system mięśniowo-kostny, w nowej koncepcji oparta na spajającej roli powięzi. Przenosi ona statyczne i dynamiczne napięcia. Znajdują się w niej receptory odpowiadające za schemat przestrzenny – proprioreceptory (ciałka Golgiego i Paciniego).

Opakowanie – ponieważ powięź okala całe nasze wewnętrzne ciało.

Ochrona – otaczając wszystkie nasze tkanki, pełniąc rolę opakowania posturotwórczego przenosi i rozkłada, a nawet amortyzuje szkodliwe dla naszych organów siły.

Nie można również zapomnieć o fakcie, że powięź jest efektorem reakcji psychologiczno-emocjonalnych. Odzwierciedlają się one w zmianie napięć powięzi. Może to wyjaśniać dlaczego podczas wywoływanych emocji odczuwamy je jako reakcje z głębi ciała, a to z kolei jest podstawą do próby zrozumienia i wdrożenia holistycznego działania terapeutycznego w proces leczniczy.

Posiadając odpowiednią wiedzę w zakresie powięzi i jej korelacyjnego wpływu na składowe ludzkiego ciała z odpowiednim bagażem technik możemy wpływać na nią oraz na wszystko to, na co wpływa sama powięź. Dlatego w Kinesiotapingu mamy aplikacje powięziowe.

Aplikacje powięziowe wykonane taśmą Kinesio Tex (w tym wypadku najefektywniejszą taśmą byłaby Kinesio Tex Gold Finger Print) mogą tworzyć, rozwijać lub skierować ruch powięzi. Odpowiednio dostosowane napięcie taśmy może ją „odciążyć”, zwiększając jej przesuwalność względem innych tkanek. Napięcie taśmy w takim wypadku oscyluje pomiędzy 10% a 50%. Napięcie 10-25% dla powięzi powierzchownej oraz 25-50% dla powięzi głębokiej. Sama aplikacja, nie zamyka się w jednym procentowym napięciu na przebiegu całej taśmy, natomiast oscyluje ona pomiędzy minimalnym, a maksymalnym napięciem dla danej powięzi. W formule EDF na wzór korekcji przestrzennych dla aplikacji powięziowych napięcie taśmy wynosi od 10 do 15%. Różnica pomiędzy pierwszymi dwoma aplikacjami jest taka, że te pierwsze mają działanie mechaniczne i ukierunkowują mobilność powięzi (z czasem ją remodelując), natomiast druga ma za zadanie ją „odbarczyć”, unieść i pozwolić się remodelować w wyniku ruchu pacjenta. Wszystkie z nich oczywiście mają działanie przeciwbólowe pierwotne bądź wtórne (w wyniku procesów jakie następują w trakcie leczenia).

Koncepcja Kinesiotapingu wykorzystuje podstawowe techniki diagnostyczne w obrębie powięzi. Jedną z nich jest Glide, którą możemy przetłumaczyć jako ślizg. Techniką tą badamy wpływ ustawienia powięzi na zachowanie się dysfunkcyjnego obszaru. Czy redukuje ból, czy poprawia jakość wykonywanego ruchu oraz czy poprawia samopoczucie. Bezmyślne naklejanie taśmy Kinesio Tex bez odpowiednio przeprowadzonego wywiadu i badania przedmiotowego nigdy nie przyniesie pożądanego rezultatu.

Wojciech Kwiatkowski